103. Loenen

Bob is jarig. Normaal gesproken zijn we op zomervakantie in deze tijd. Maar de afgelopen twee lentes waren niet normaal natuurlijk. Thuiszitten vandaag is geen optie. We willen wel weer eens wat mensen zien en wat beleven. We gaan alleen maar een dagje op pad met de bus, het plan is om niet te blijven slapen. Dat was leuk geweest, maar tussen twee regendagen in is het net even droog en zonnig. De weerberichten voor morgen zijn echter zo slecht dat we niet blijven. We hebben er een grote hekel aan om nutteloos, in de stromende regen, een hele dag op een camping te zitten. Zo uitzichtloos... Wat dat betreft hebben we een heel slecht voorjaar gehad. Veel te koud en veel te nat voor de tijd van het jaar. We zijn dan ook veel minder vaak weggeweest dan we hadden gekund en gewild.

Mijn grote zus logeert in de stacaravan van en bij een van haar dochters. Haar kleinzoon en oppaskind van bijna 4 jaar is natuurlijk ook aanwezig. Leuk om ze allemaal weer een keer te zien. Een mooie rit richting de bossen van Loenen op de Veluwe. Een prachtig gebied. Nichtje heeft een ruime plek met een fijne zithoek buiten. We drinken koffie en we eten taart. Heel gezellig allemaal. We wandelen de camping over en spelen met de bijna-kleuter in het speeltuintje. Daarna eten we een broodje en in de middag vertrekken we weer noordwaarts. Op Bob's verzoek maken we een tussenstop in Lemmer. Daar liggen vele (boot-)herinneringen en voetstappen van ons. Een wandeling door het dorp en dan op naar huis.

gezellig!

camping bekijken

herinneringen ophalen in Lemmer

Met de bus rijden we door naar een restaurant bij ons in de buurt. Ze hebben een kapschuur waarin ze diners mogen serveren. Binnenzitten mag nog steeds niet. We hebben er al eerder gegeten en dat is goed bevallen. Nog maar een keer proberen dus! Het eten smaakt prima en we zijn blij dat we overdekt zitten. Zo nu en dan komt de regen met bakken uit de lucht. 

in de kapschuur...

Aan het einde van de dag voelen we ons tevreden. Een leuke dag en een volle maag. Op naar een gezond en gelukkig volgend levensjaar!

102. Wâlterswâld

Het is sappelen dit voorjaar. Veel te koud voor de tijd van het jaar en extreem veel regen. We gaan niet voor ons plezier in de nattigheid in de bus bivakkeren. We moeten de weinige dagen dat het droog is en de zon schijnt optimaal gebruiken. Er komen weer drie redelijke dagen aan en dus inpakken en wegwezen!

We zouden altijd nog eens met schoonzus en ons 'inbouw/adoptiebusje 'Aurora' gaan camperen. Daar is het nu een mooi moment voor. Schoonzus ziet kans de buitenschilders bij haar huis af te schudden en stemt toe. Het is overal idioot druk: de corona, een lang weekend rond Hemelvaartsdag, voor sommige delen van Nederland meivakantie én een paar mooie dagen. De meeste campings zijn allang volgeboekt. Toch ziet ze kans in het noorden van Friesland nog een camping met plek te vinden.

We komen allebei in de middag aan en staan gezellig naast elkaar op het gras. Een stille, vergeten camping. Wij vinden het terrein erg leeg, maar de vaste gasten hebben het nog nooit zo druk gezien... Het is voor het eerst dat schoonzus met zonnig, droog en wat warmer weer haar camper gebruikt. Dat is een hele nieuwe beleving. We zetten de stoeltjes en de tafeltjes buiten, poes Dushi komt aan het geitentouw en we zitten heerlijk in de zon. Buiten theedrinken, buiten koffiedrinken, buiten borrelen, buiten eten: zo hoort kamperen te zijn! Zodra de zon onder is wordt het gelijk fris. Ook de nacht is nog aardig koud.

lekker buitenzitten

's Morgens bij het ontbijt gaat gelijk het kacheltje even aan. Maar koffiedrinken kan alweer buiten. Een vaste gast die hier in de buurt geboren is gaat alle kampeerders langs met de uitnodiging voor een gezamenlijke wandeling door de omgeving. Hij krijgt een leuk groepje mee en zo lopen we even later onder leiding van onze gids door het Noord-Friese land.

met de gids aan de wandel

De letters van Aurora moeten nog geplakt worden en daar is het nu een mooie gelegenheid voor. Ik leen een trapje bij een vaste gast en met ons drieën werpen we ons op dit karwei. Het resultaat mag er wezen: elegante letters die de witte kap mooi 'breken'. Apetrots zijn we.

letters plakken

pauze

We rusten nog wat uit en stappen dan op de fiets voor een tochtje. We hebben ze tenslotte niet voor niets meegenomen. Na thuiskomst gaan we aan de wijn en de hapjes. Schoonzus maakt in haar nieuwe Omnia pan lasagne voor ons. 's Avonds drinken we gezellig binnen een kopje koffie en maken we plannen voor de volgende dag én voor ons volgende gezamenlijke project. Aurora heeft nog even moeite met de elektriciteit. Haar 10 Ampère is opeens verdwenen. Stekker in een ander stroompunt en dat helpt. We waarschuwen de beheerder en die komt even later kijken. Zaklantaarn erbij en in het donker in de stoppenkast turen. Die blijkt niet veel soeps. Nat, verouderd en verroest. Nog een wonder dat er überhaupt stroom uit komt.

De volgende ochtend is de zon verdwenen. Het is gelijk een stuk frisser. We ruimen rustig op en na de koffie rijden we naar Dokkum. Een leuke stad en dicht in de buurt. We parkeren net buiten het centrum en slenteren het stadje door. We strijken neer op een gezellig terras. Het is wel leeg, we zijn de eersten. We hebben er nooit aan gedacht dat er nog corona regels gelden. Bob heeft geen mondkapje bij zich en we realiseren ons ook al niet dat de terrassen pas om 12 uur open mogen. Dat krijg je als je kampeert: je vergeet even alle zorgen om je heen... Om klokslag twaalf uur lijkt het alsof er een startschot klinkt en stroomt het terras vol. We smullen van een lekkere warme lunch en nemen vervolgens op de parkeerplaats afscheid van elkaar. Het waren drie hele gezellige dagen waar we erg  van hebben genoten.

lunchen op anderhalve meter...