26. Geilo

We gaan weer op pad. Gauw wegwezen hier, want vanavond treedt Elton John op in Bergen en loopt de camping helemaal vol. Er is in de buurt geen hotelkamer meer te krijgen.

We rijden dezelfde weg terug naar Voss. Wederom steile rotswanden die oprijzen uit de fjorden en wilde stroomversnellingen langs de weg. Volgens plan verlaten we vervolgens de westkust en steken we Noorwegen dwars over naar het oosten.

Al snel komen we in Eidfjord aan. Een schattig dorpje dat prachtig ligt aan het eind van een fjord. Heel idyllisch.

Eidfjord

Voorbij Eidfjord wordt het landschap steeds kaler en steeds ruiger. We klimmen met een hellingspercentage van 9% omhoog.

Uiteindelijk belanden we op de Hardanger Vidda (hoogvlakte). Een toendra landschap. Langs de hele weg staan stokken om bij hoge sneeuwval de weg nog te kunnen onderscheiden. We kunnen ons voorstellen hoe het er hier in de winter uit zal zien...

stokken langs de weg

De weg slingert zich tientallen kilometers door dit vreemde landschap. Het komt wat buitenaards over. Alsof we over het topje van de wereld rijden.
Natuurlijk stappen we wel even uit en banjeren we door de sneeuw. Best frisjes hierboven...

bevroren meer

Het is een prachtige tocht. We hadden dit stuk weg voor geen goud willen missen. Een ervaring om nog vaak aan terug te denken.

Uiteindelijk komen we aan in een van de bekendste wintersportplaatsen van Noorwegen genaamd Geilo. Het lijkt voor ons een rare naam maar je blijkt het uit te spreken als 'jij-loo'. Dan klinkt het een stuk beter... Een echte wintersportplaats met echt wel tientallen sportzaken. De ski's staan bij de huizen nog voor de deur en hoewel we alweer een stuk afgedaald zijn, ligt er nog sneeuw op de pistes. Vannacht wordt het 4 graden. Dat wordt een extra T-shirt onder de pyjama aan!

Geilo met skipistes